Dag 60 – (49) ski instructor course – Race-kids in Mount Cain

De nacht was vandaag gelukkig veel minder koud dan gisteren. Ik kon zelfs zonder sokken aan slapen, maar ik had dan ook 2 lagen warme ski-pulli’s aan op mijn boven lijf. De goede nachtrust van 9 uur, waarschijnlijk wat gestimuleerd door lekkere bruine biertjes, heeft mij goed gedaan en ruim voor de wekker afging was ik al klaarwakker. Lekker rustig ontbijten en dan met 2 andere skileraren op pad om de kids ski-racing club te helpen.

We verzamelen de rode en blauwe palen om de slalom uit te zetten. Dikke bos op je schouder en ver voor het publiek de anker-liften in mag gaan wij met deze last op de shouder naar boven. Op de geselecteerde piste aangekomen is het gaten boren in de sneeuwlaag met een buitenmodel elektrische boormachine, uitgerust met een “boortje” van 4 cm dikte en ruim 30 cm lengte. Dan de palen in de gaten stampen; rode voor de linkerbocht en blauwe voor de rechter. Vervolgens de slalompiste beveiligen met een waarschuwingsspandoek boven en onder aan het race-parkoers. En als laatste de tijdmeting apparatuur installeren en testen.

Om 9.30 zijn de race-club kinderen aanwezig. “Helaas” blijken er deze week maar 3 kinderen van 5, 6 en 8 jaar te zijn. De grote van de opkomst fluctueert nogal tussen een kleine 20 en een handvol. Maar vandaag is er dus een overkill aan leraren t.o.v. kids: 3 op 3. Desalniettemin is het leuk om met de kinderen de slalom te doen in combinatie met wat andere oefeningen op de stukken zonder slalom. Het plezier van de kinderen is weer mooi om te zien en een beloning op zich. Kinderen houden van snelheid en gaan het liefst loodrecht en snel naar beneden. Belangrijkste leerpunt om over te brengen is dat je met bochten ook veel snelheid kan maken én meer controle over je snelheid kan houden. Al met al een leuke en unieke ochtend.

Na de lunch zoek ik Helen met haar section-8 “science friction” les weer op. De rest van de middag ski ik gezellig met die groep mee en werk aan het inslijpen van mijn eigen ski verbeterpunten. Dat gaat tot mijn eigen verassing supergoed en geeft, naast een kick, meer plezier en genot aan mijn skiën. Het helpt dat er mijn 2e favorieten sneeuwconditie vandaag is. Eerste keus is uiteraard maagdelijke poedersneeuw, maar dicht daarbij is losse nieuwe sneeuw die al flink door geskied is en dus veel hopen en bergen losse sneeuw bevat, afgewisseld met iets ijzigere stukjes en veel niet al te grote bulten. Wisselende conditie die je ski’s versnellen (ijzig) en je ski’s plotseling afremmen (losse hopen sneeuw). Snelheid is dan je vriend om er lekker doorheen te scheuren. Allemaal dank zij de 15 cm nieuwe poedersneeuw die er vannacht gevallen is.

Na de middag na-bieren in de centrale hut hier. Eric de lokale Nederlandse ski school beheerder, die mij hier had uitgenodigd, skiede vanmiddag met ons groepje mee. Hij is zo vriendelijk om mij aan te beiden gebruik te maken van enige (langzame) internet verbinding die er is in de skischool via een satelliet telefoon. Dus mijn blog van vandaag kan de lucht in en kan ik mijn achterstand van de afgelopen dagen wegwerken en herstellen. Zit nu dit blog te typen in de centrale hut. Vanavond rond 7 uur hebben we hier een “potluck”. De bedoeling is dat iedereen iets te eten en te drinken meeneemt en dat we daar met z’n allen hier op de berg van gaan genieten. Ik zelf heb voor ik wegging uit Mount Washington nog snel tortilla chips, pittige worstjes en een fles Jägermeister gekocht. Veel keus was daar niet. Ben benieuwd wat de avond gaat brengen.

Mochten lezertjes ongerust geworden zijn door het uitblijven van enig bericht of levensteken van mij de afgelopen dagen: ik ben nog heel en het gaat nog altijd optima forma met mij. Lig nog steeds niet in een gevaarlijke en hier veel voorkomende “tree-well”! Zoek maar op wat dat is; er gaan daardoor een paar mensen per jaar eerder dan gewild naar het walhalla. Ik geniet doorlopend met volle teugen van het beleven en vervullen van mijn droom.

Liefs en groetjes vanuit geïsoleerd Mount Cain, Canada,
Roel