Dag 58 – (47) ski instructor course – Vrij skiën & Vertrek Mount Cain

Na het feestje van gisteravond dat tot in vroege morgenuren doorging is het devies dus uitslapen. Nog even checken midden in de nacht of mijn familie wel of geen call wil hebben om 7 uur vroeg (16 uur in NL). “Gelukkig niet”, geen reactie op mijn vraag in de familie WhatsApp, dus kan de wekker uit. Na meer dan 50 skidagen geniet mijn lichaam intens van deze “luxe” en vooral de noodzakelijke rust.

Ook de rest van ons chalet heeft dezelfde plannen. Als ik eindelijk op ben en mijn ontbijt heb verorberd zijn de anderen net wakker of slapen nog. Iedereen heeft daarnaast andere plannen op deze vrije vrijdag. Dus ga ik alleen de witte wei buiten in. Heerlijk de hellingen op en af, door de bomen, over de piste, naast de piste en af en toe met mijn eigen techniek bewust experimenteren. Een dun laagje verse sneeuw op een flink hardere ondergrond maakt grip krijgen met de kanten van je ski’s wat meer uitdagend. Gisteren heb ik aan het eind van de middag mijn ski’s laten slijpen en waxen. Dat was geen luxe na zo’n 7 weken dagelijks gebruik. Ik kan het verschil duidelijk merken, de ski’s hebben in de bochten veel makkelijker en sneller grip op de sneeuw.

Vandaag veel wolken en lichte sneeuwbuien. Ik ben later begonnen met skiën, maar stop ook eerder. Vanmiddag om 16 uur vertrek ik met Helen naar Mount Cain. Dat is een ander nogal verlaten en afgelegen skigebiedje op 2 uur rijden van Mount Washington. Schijnt nogal uniek en apart skigebied te zijn waar iedereen enthousiast over is, en heen wil, maar de meesten zijn er zelf niet geweest. Ik krijg daar “gratis” onderdak in de staff-accommodatie en een gratis skipas, met als tegenprestatie dat ik op zaterdag en maandag een paar uren les geef aan schoolkinderen. Mooie deal.

Vanuit Mount Washington rijden we 2 uur noordwaarts en slaan dan af op een onverharde kleine houthakkers weg. Door bossen, en bergen slingert de weg, die steeds meer met sneeuw bedekt is, zich naar Mount Cain. Mooie tocht door de wilde natuur. Zonder 4-wiel drive zouden we het zeker niet redden. Het is al bijna donker als we aankomen. Als het kort daarna volledig donker is kun je de hele Melkweg hier helder en duidelijk zien. Dat is in Nederland helaas niet meer mogelijk door alle lichtvervuiling van de overal aanwezige verstedelijking.

Ander issue is dat hier geen internetverbinding is én geen mobiele telefoon dekking. Dus geen enkele mogelijkheid om deze blog, op de door mijn trouwe en geëerde lezertjes verwachtte tijd, te publiceren. Jammer maar een paar dagen vertraging dus in de communicatie met de rest van de wereld. Ik wist dit helaas ook pas toen ik hier aankwam en het te laat was voor een fatsoenlijke heads-up.

Groeten en liefs,
Roel