Dag 59 – (48) ski instructor course – Science Friction & Mount Cain

Tja, wat zal ik nu eens over vandaag vertellen. Heerlijk om hier op Mount Cain te zijn! Het is echt een super klein skigebied met maar 2 anker (“T-bar”) liften. Maar ongelofelijk veel mogelijkheden: vele gevarieerde afdalingen en talloze buiten de piste opties en tussen de bomen alternatieven. De bomen staan er ook wat wijder uit elkaar en dat schept betere mogelijkheden om er tussendoor en er bij voorkeur omheen te skiën. Daarnaast is de omgeving anders dan Mount Washington. Hier geen uitzicht over de grote oceaan, maar omdat het midden in de bergen ligt, is het uitzicht op rotsige besneeuwde toppen rondom fenomenaal. Ook de mensen die hier komen lijken elkaar allemaal redelijk goed te kennen en staan open voor nieuwe contacten. De skiberg wordt voornamelijk draaiende gehouden door vrijwilligers, een hechte kleine gemeenschap. De liften zijn ook alleen in gebruik op zaterdag t/m maandag; maandag zelfs alleen de laagste lift.

In tegenstelling tot eerdere plannen hoef ik vandaag geen les te geven. Dus als alternatief haak ik aan bij het door de Section-8 georganiseerde “science friction” kamp dat door Helen gegeven wordt. Een 2-daagse instructie om beter te leren skiën en te begrijpen hoe skiën in elkaar zit. Een goede formule om je eigen skitechniek te verbeteren in combinatie met ruim tijd voor inslijpen van de nieuwe technische verbeteringen. Die voelen in eerste instantie natuurlijk raar en onnatuurlijk aan. Pas na vele gecoachde kilometers inslijpen begint dat normaal en vanzelfsprekend aan te voelen.

Aangezien ik vandaag, relatief gezien technisch beter ben dan de rest van de groep, focusseer ik mij voornamelijk op de manier van lesgeven van Helen. Ik vind de les die ze vandaag geeft een mooi voorbeeld van een les die ik in mijn gereedschapskist (“toolbox”) ga stoppen. Dit is een goede oefening en geruststelling voor mijn examen van volgende week donderdag en vrijdag.

’s Ochtends is het nog mooi weer met zon en uitzicht op de bergen met witte toppen om ons heen, maar in de loop van middag gaat het sneeuwen en wordt het zicht snel minder. De sneeuw wordt er beter door en door de bomen om ons heen is er nog voldoende reliëf te zien. Aan het eind van de dag gaan we tegen alle regels in buiten het afgezette en bewaakte skigebied. De ski-patrol houdt zelfs het touw voor ons omhoog(!). In andere gebieden pakken ze je skipas af als je buiten het gebied skiet. Hier neemt iedereen alles niet zo serieus en is het echt “easy-going”. We klimmen ruim een kwartier met de ski’s op de nek naar een hogere bergtop. Het uitzicht zou daar normaal gesproken super zijn, maar vandaag is alles in een dikke mist gehuld (zie foto’s). Het uitzicht is echter niet de voornaamste reden om hier met de nodige inspanning naar boven te klauteren. De afdaling vanaf de top gaat over maagdelijke besneeuwde hellingen naar beneden. Niets is heerlijker dan je eigen sporen trekken in nieuwe sneeuw, echt alsof je in een donzen dekbed aan het springen bent.

Aan het eind van de dag gezellig bieren met de groep in de “main cabin” hier. Een echte gezellige houten hut met dikke dak- en steun-balken, veel atmosfeer dus. Daarna een lekkere (uiteraard veel te grote) wrap die het menu van de dag is. Napraten en terug naar de staff accommodatie waar ik slaap in een vierpersoonskamertje met stapelbedden. Heerlijk primitief en geen douche (is maar 3 dagen). Gisteravond heb ik in bed aardig wat calorieën verbrand. Het was met maar twee dunne dekentjes f***ing koud. Pas na een paar keer hierdoor wakker te zijn geworden vatte ik voldoende moed om uit het bed onder de dekens vandaag de ijskoude kamer in te stappen. Om in het donker een paar warme sokken en extra hemdjes te zoeken en aan te trekken. Dat had ik dus eerder moeten doen.

Eric, ook een Nederlanders, runt hier elk weekend de ski-school. Met hem spreek ik af dat ik morgen ga helpen bij een groep 6 tot 12 jarigen die hier van 9 tot 12 uur ski-racing les krijgen.

Sorry, voor opnieuw vertraging van de dagelijkse publicatie. Er is helaas, of gelukkig (?), geen internet of mobiele telefoon bereik. Ook best wel rustig eigenlijk. De jong volwassen in de staff accommodatie hebben opeens gesprekken met elkaar en ik zie zo goed as niemand met zijn hoofd naar beneden met 100% aandacht voor zijn telefoon.

Groetjes vanuit Mount Cain,
Skiing Roel