Dag 20 – (9) ski instructor course – Nat & Plakkerig & Pizza’s

Ik heb het dodge ball (trefbal) dan wel overleefd, maar mijn knieën denken er toch iets anders over. Een pittige crash op 9 januari en elke dag op de ski’s, in combinatie met het snelle wenden bij dodge ball op de stroeve vloer van op de gymzaal, geeft een duidelijk signaal dat mijn knieën flink hun best gedaan hebben. Een prettig signaal dat ik weer tot aan (of net over) de grens ben gegaan; dat is deels waar ik voor gekomen ben.

Tevreden ben ik deze keer met mijn titel van de dag. Het was best een leuke dag maar met echt skiën en knallen heeft het niet veel mee te maken. Vanochtend vroeg sneeuwde het nog en hebben we één afdaling gedaan in diepe maar plakkerige sneeuw. Maar al na 15 min. ging de sneeuw over in regen. Aangezien skiën in de natte & plakkerige “shit” sneeuw een lager dan acceptabele fun-factor heeft hebben we de dag gebruikt om op de baby helling techniek en tactiek voor het lesgeven aan beginners door te nemen. Inclusief verbetering van onze capaciteiten om dat ook correct voor te doen. Dus hoe doe mijn ski’s aan, hoe start ik met glijden en bewegen met stijve schoenen, op ski's bewegen, lopen, opstaan, etc. en tenslotte naar eerste stukjes in pizza houding skiën. Pizza houding is met je punten bij elkaar en achterkanten uit elkaar; vergelijkbaar met de vorm van een stuk pizza (zie foto). Is ook bekend als sneeuwploeg of Schneepfluge. In pizza houding sta je én stabiel en kun je makkelijk door kanten van de ski’s remmen en vooral stoppen.

Tegen de tijd van de lunch is de ski outfit (jas, broek, muts en handschoenen) volkomen doorweekt en nat. Lekker lang gegeten om de boel iets te laten drogen en misschien ook wel om tijd te rekken met dit ietwat tegenvallende weer.
Bij de lunch kom ik ook Erik tegen, een andere Nederlander, die o.a. als skileraar op Mount Washington werkt. Leuk om mee te praten. Blijkt dat ik ongeveer een week geleden ook met zijn schoonvader in de stoeltjeslift heb gezeten en een uitgebreid gesprek mee heb gehad.
Ter info: de Canadezen zijn ongehoord vriendelijk en beleefd, waardoor het uitermate makkelijk is om met wildvreemden een leuk gesprek aan te knopen.

Na de lunch gaan we door naar methodieken om vanuit pizza skiën in mooie ronde bochten langzaam de stappen te nemen om mensen te helpen met de overgang naar parallel skiën. Leerzaam en heel veel stof en voorbeelden meegekregen. De persoonlijke correcties die Tobin geeft op mijn houding en positie bij de voorbeeld demonstraties, gaan zeker ook nuttig zijn ter verbetering van mijn ski techniek.

Nog voor 2 uur geven we echter de brui aan omdat de sneeuw zo nat & plakkerig is geworden dat er amper lol aan is te beleven. Het komt meer in de buurt van proberen te glijden op een dikke laag plakkerige lijm.

In het chalet kijken we met zes man onder het genot van enkele warme pizza’s uit de oven, en gevulde glazen, naar een klassieke ski film uit de vorige eeuw: “Aspen Extreme” uit 1993. Een klassieke komedie en drama over jongens die skileraar worden in Aspen. Leuk en vermakelijk.

Een natte plakkerige pizza dag dus.
Verregend maar voldoende genoten,
Have a good one,
Roel