Dag 36 – (25) ski instructor course – Carven, korte bochten & Op 1 Ski

Het lijkt wel of ik hier al een eeuwigheid ben … en de opleiding is bijna halverwege. Ben natuurlijk ook al ruim 5 weken in Canada en bijna 4 weken bezig met mijn ski instructor opleiding. En ja, zoals ik eerder in dit blog opschreef, de roze wolk waar ik op drijf is nog altijd sterk genoeg om mij te dragen. Dus mocht iemand zich afvragen of elke dag skiën gaat vervelen … Mijn droom dendert voort en sleurt mij elke dag besneeuwde hellingen op en af.

Zo ook vandaag met een aangename verrasing. Ik heb er meer dan 750 dagen skiën opzitten, maar Tobin, onze coach, verrast me, niet voor de eerste keer, met een dag die totaal anders is als welke eerdere skidag ooit.

We beginnen met een herhalen van carve-techniek, want bijna iedereen heeft (kleine) problemen om de ski het werk te laten doen en niet zelf de bocht in te zetten. Geduldig afwachten tot de buiten ski door er iets meer gewicht op te zetten en uiteraard flink te kanten grip op de sneeuw krijgt én dan jou door de bocht stuurt. Dus niet dat jij de ski stuurt en draait. Dan net na halverwege de bocht jezelf m.b.v. de middelpunt vliedende kracht lanceren dwars over de piste naar de volgende bocht. Ik blijf het er lastig mee hebben, en dat frustreert me best iets ondanks kleine vooruitgang. Ja, ja, ja, geduld en oefenen is een schone zaak, maar niet echt mijn sterke kant.
Daarna nog wat korte snelle bochten techniek herhalen. Dat is meer mijn specialiteit, lekker veel energie en kracht in korte tijd tot explosie laten komen en de berg er van langs geven.

De lunch moet ik ook noemen: de dag special in het Eagle café is dit keer gerookte zalm met salade op een broodje. Ja, de inwendige mens moet ook verwend worden om de dagelijkse energie en kracht voor de ski’s te kunnen opbrengen. En wie niet goed voor zichzelf zorgt …

De middag is daarentegen de ski special van de dag. We laten 1 ski beneden achter en gaan met 1 ski omhoog. Help … hoe kom ik “!#$%^&*()” ooit nog fatsoenlijk naar beneden? Zie de groepsfoto op de top met 1 ski, “waarom lachen we …?” Ik heb wel eens eerder pogingen gedaan om op 1 ski te skiën, maar gaf het meestal na enkele bochten al weer op. Nu sta ik dan boven op een berg met 1 ski en tja, lopen is geen optie. Dus doorzetten en “gewoon doen”. Met de ski aan de rechtervoet is de bocht naar links niet zo’n probleem, want je staat normaal ook grotendeels op je buitenste ski. Maar naar rechts is het anders. Nu moet je je massa middelpunt dus naar de “verkeerde” kant over je buitenste voet brengen, én de ski daarbij andersom dan normaal kanten. Dan je gewicht (massamiddelpunt) nog verder over je evenwichtspunt brengen totdat het voelt als vallen. Mijn hersens gaan op dat moment tegenwerken door alarmsignalen zoals “Je gaat vallen sukkel én Stop NU” mijn lijf  en spieren in te commanderen. Maar als je dat valmomentum op het juiste moment gebruikt om je ski weer onder je lijf te sturen komt alles goed. …

Tot zover de theorie. Ik kom beneden maar over mijn stijl en het aantal sneeuwhap momenten wil ik het hier niet over hebben. Beneden aangekomen blijkt dat het niet 1 afdaling is, maar, … juist ja opnieuw naar boven. Dat doen we dus de rest van de middag! Al met al is het best wel fun om iets nieuws te leren en gaan we het ook nog leuk vinden. Veel bewondering heb ik nu ook voor mensen die maar 1 been hebben en dan ook nog skiën. Op 1 been skiën gaat best, maar enkele tientallen bochten wordt mijn been moe van de “abnormale” continue belasting en ontwikkeld zich een branderig en zeurend gevoel in de spiermassa. Dus frequent van been wisselen is noodzaak om te overleven. Tegen de tijd wat we het enigszins beheersen wordt de druk opgevoerd met sprongetjes en tussen de bomen door gaan.

Het goede van op 1 ski skiën is dat het extreem goed is voor je balans op je ski. Bij kleine foutjes kun je niet meer compenseren of smokkelen met behulp van je andere ski. Maar goed dat we nog stokken hebben, maar gebruik daarvan ziet er zeer klungelig en onhandig uit. Ook het jezelf overgeven aan het vallende gevoel is iets wat je normaal op je ski’s ook moet doen, maar nu is het extremer. Als je dit kan en durft (“zelf”-psychologie van angst speelt een hier een grote rol !), tja, dan wordt het ook toepasbaar en laagdrempeliger op 2 ski’s.

Mocht je aandacht van anderen wensen, ook dan is 1 ski aan te bevelen. Iedereen die ons ziet krijgt een besmuikte lach op het gezicht. “Moet je die stakkers zien”, “malloten”, … etc. Ook de “lifties” (mensen die de liften bedienen) lachen, maar vinden onze “acrobatiek” bij het uit de lift stappen niet echt veilig. Er is zelfs 1 vrouw die naar Kasey toekomt en vraagt: “Honey, weet je niet meer waar je je ski verloren hebt?” (kan zich niet voorstellen dat iemand expres met 1 ski naar boven gaat). :-).
==> “Fun on 1 Ski”

Als afsluiting weer de kroeg in en terug naar het chalet. Daar komen er nog wat kennissen van de Mountain bij. Ik tik mijn blog en de rest begint om mij heen met de “party”, nog voor het eten. Terwijl ik deze zin tik, komt Kasey mij een eerste shot Jägermeister brengen. Dat smaakt heerlijk en roept vele herinneringen aan mijn jeugd. Jägermeister was een populair drankje aan het eind van mijn middelbare schooltijd.

Voor morgen (vrijdag) en het weekend heeft Tobin ons huiswerk gegeven. Gij zult skischool lessen schaduwen, meedoen en heimelijk de leraar beoordelen; “wat kan er beter?”. Ook moeten we elkaar een keer les gaan geven én elkaar dan beoordelen.
Heel goed aan de ene kant, maar aan de andere kant wordt er dit weekend een meter verse sneeuw verwacht en dat … schreeuwt om andere activiteiten.

Liefs & groeten van één-ski Roel