Dag 44 – (33) ski instructor course – Afscheid Tobin & Muziek Isolatie

Ondanks dat Iedereen vanochtend iets langer door sliep hadden we toch een korte nacht. Ontbijt met z’n allen, inclusief Tobin die vannacht na het feest wijselijk is blijven slapen in ons chalet. Dan volgt er jammer, jammer, jammer, een hartelijk afscheid van Tobin die bijna de gehele afgelopen 5 weken onze coach is geweest. Hij heeft dat uitstekend gedaan: veel geleerd, ski-basis inzicht, lesgeven, met continu plezier en tig nieuwe uitdagingen. Hij moet volgende week een CSIA cursus ergens in de Rockies geven. Daarna vertrekt hij voor drie weken naar Japan voor 2 Section 8 ski-kampen en bezoek aan zijn schoonfamilie. Als afscheidscadeautje geef ik hem een grote dikke reep Belgische chocolade. Thanks Tobin! Volgende week zal Nigel, de partner van Tobin, het coachen overnemen.

Iedereen behalve ik gaat met Tobin naar Courtenay, het stadje aan de kust onder aan onze berg. Dus ski ik vandaag alleen. Ik zie tegenwoordig veel mensen met koptelefoon en muziek skiën omdat ze dat prettig vinden. Ik probeer dat vandaag voor het eerst uit met mijn IPod vol met “mijn” muziek: Symfonische rock (Pink Floyd, Genesis, …), Gothic (Within Temptation, Epica, Eisbrecher, …), Modern (Coldplay, Nits, …), etc. Lekker alles wat ik mooi vind door elkaar. Je eigen muziek horen is natuurlijk geweldig prettig. Maar ik vind het bij het skiën maar helemaal niets. Je hoort echt niets meer van je omgeving, en dat voelt volkomen geïsoleerd in jezelf. Prima bijvoorbeeld als je lekker voor de openhaard op de bank en even alleen wil zijn. Maar skiënd hoor ik niets meer van het geluid dat ski’s maken op de sneeuw (fluisteren door poeder, schrapen over ijs, plof na een sprong, …).Ik mis het heerlijke suizen van de wind langs mijn oren, de geluiden van de natuur om je heen en contact met de mensen om je heen. Nee, geef mij maar skiën zonder geluidsisolatie en horen wat jij zelf en je omgeving aan het doen zijn.

Skiën zelf is vandaag wat minder, wel vele centimeters verse sneeuw, maar daarbij veel te warm. Boven op de berg is het prima, maar meer naar beneden is de sneeuw wat plakkend (“sticky”). Ik vermaak me best, maar het tempo ligt vandaag behoorlijk lager. Niet de schuld van de sneeuw maar meer van mijzelf. Veel feest, veel glazen, te weinig slaap, e.d. maken dat mijn beenspieren voelen als blubber en slappe pap. Vandaag lekker rustig aan doen dus. Als in de middag het de hemel opentrekt is het met alle verse sneeuw en zon tijd voor wat genieten van de prachtige uitzichten met dik wit besneeuwde bomen. Plaatjes zoals op sprookjes ansichtkaarten, zie de foto’s van vandaag.

Omdat mijn mede ski-verslaafden vandaag benden aan de berg blijven tot laat in de avond, wordt er dus niet zoals eerder afgesproken gekookt door Jesse & Teega. Uit arren moede moet ik dan “jammer genoeg” maar met meer koffie en chocolade melk drinken in het Eagle café doen. Tot het laat genoeg is om een eenvoudige doch voedzame maaltijd zoals “Seared Tuna” te bestellen en op te peuzelen. Jemig de pemig, wat is het leven hier toch afzien :-).

Vanaf ~7839 km ver weg: “all the best to you all”
Rock’n Roel