Dag 45 – (34) ski instructor course – Afvalrace

Gisteren ben ik voor de anderen (laat) thuis kwamen vroeg naar bed gegaan. De signalen uit mijn lichaam geven een niet mis te verstaan dwingend advies om iets aan rust en herstel te gaan doen. Vijf weken dag in dag uit actief buiten spelen in combinatie met andere heftige after-ski activiteiten gaan niet ongemerkt voorbij. De wekker uitgezet en dus een beetje uitgeslapen. Na het late ontbijt en een leuk video-gesprek met Niels, mijn liefste zoon, ben ik met Teega en Jesse gaan skiën. Naomi en Euge bleven in ons chalet. Naomi moet vandaag tijd stoppen in haar stage werk (en moe). Euge heeft last van algemene moe- en slap-heid. Na twee afdalingen houdt Jesse het voor gezien; te moe en lamlendig om verder te skiën en gaat terug naar ons chalet en naar bed. Teega houdt het tot voor de lunch met mij uit, alvorens hij naar het chalet gaat en ik hem verder de rest van de dag niet meer zie. Dus opnieuw alleen op de piste (gelukkig niet alleen op de wereld).

Als lunch kies ik vandaag een lekkernij die ik al lang heb zien liggen maar nog niet heb durven proberen: “Sticky Bun”. Een taartje van zoet gistdeeg met bruine suiker, honing, kaneel, stroop en noten er bovenop. Doet zijn naam eer aan; een plakkerig geheel maar super lekker.

“s Middags alleen skiën, maar toch niet echt alleen. Praat met vele mensen in de stoeltjesliften, erg makkelijk benaderbaar die Canadezen. En veel van de “Lifties” kennen mij al van gezicht; er zijn er zelfs een paar die mijn naam weten. Ja, als je al 34 dagen achter elkaar aanwezig bent gaat dat opvallen, zeker met al dat oranje in mij ski kleren. Kom ook nog een paar “ski patrol” mensen tegen met wie ik afgelopen week samen heb geskied. Dus alleen is niet echt alleen; de berg is “klein”.

De sneeuw is vandaag prima en beter dan gisteren. Om mijn energie iets te sparen raas ik de hele middag op bijna volle snelheid met niet al te veel bochten de hellingen af. Heerlijk die wind door mijn korte haar en tranen in mijn ogen achter de zonnebril.

Vanavond koken Jesse & Teega voor de hele groep. Jesse, onze Italiaan, heeft uiteraard pasta Carbonara gekozen en dat smaakt prima. Zie de foto’s van de maaltijd.

Ik heb me verder weten aan te passen aan de groep on mij heen, want zoals te zien draag ik nu een pet. Die heeft Naomi gisteren meegenomen namens Tobin, die mij dat als afscheid heeft gegeven. Een echte “Section 8 cap”.

Groeten en liefs van “eenzame” ;-) ,
Roel